Hiropraktika-Osteopatija

„Koso postavljenje, kao riblje škrge, ukazuju na zglobnu pokretljivost mehanizma za respiraciju.“ Aludirajući na kosti lobanje, ovo je bila prva misao William Garner Sutherland – a 1899. godine, na svojoj završnoj godini studija osteopatije u Americi, videvši primerak specijalno pripremljene lobanje. Narednih 30 godina života, posvetio je izučavanju detaljnih anatomsko – fizioloških odnosa kraniosakralnog mehanizma . Istraživanjima je pokušavao da ospori sopstvenu tvrdnju o pokretljivosti kostiju glave i lica, međutim, i pored serije ozbiljnih eksperimenata nije uspeo da opovrgne činjenicu da spojevi kostiju lobanje odrasle osobe nisu fiksni. Kraniosakralni respiratorni mehanizam (KRM) , označava međusobne, ritmičke, nevoljne pokrete/odnose kostiju lobanje ( kranijum ) i krsne kosti ( sakrum ), tenziju tvrde moždane opne ( dura mater ) i drugih ovojnica, protok cerebrospinalne tečnosti ( likvor ), pokrete mozga i kičmene moždine. Prisutni su i rotatorni pokreti ekstremiteta. Svi n

Nejednakost u dužini nogu je izuzetno česta. Od 50% do 70% populacje može imati anatomsko skraćenje jedne noge, prema različitim izvorima. Razlika u dužini nogu postaje izraženija kako dete raste, pa ipak, tegobe uzrokovane ovim problemom najčešće se ispoljavaju u srednjem i starijem životnom dobu. Anatomsko i funkcionalno skraćenje jedne noge često je uzrok bola u leđima i posturalnog dizbalansa sa pratećim disfunkcijama neuromišićnoskeletnog sistema. Kada se govori o anatomskom skraćenju, jedna noga je fizički kraća od druge. Osim evidentne razlike u dužini cevastih kostiju nogu, deformiteti kolena i/ili stopala i poremećena mehanika kolenog zgloba učiniće nogu kraćom. Funkcionalno skraćenje posledica je posturalne akomodacije , tj prilagođavanja lokomotornog aparata na novonastalu raspodelu opterećenja na zglobove u stojećem stavu usled npr dislokacije više lumbalnih pršljenova. Idiopatska skolioza , takođe, može biti jedan od uzroka. Tada se karlica naginje i povlači nogu pre

            Temelji građevine su jedan od njenih najvažnijih delova, pružajući stabilnost i potporu svim elementima iznad. Isto je sa ljudskim telom, s tim što u ovom slučaju disfunkcije udaljenih segmenata mogu usloviti poremećaje u temelju tj stopalu. Stopala se razvijaju uporedo sa ostatkom tela i formiraju se u skladu sa optere ćenjima koje trpe. Ne postoje dva ista stopala. Levo i desno stopalo iste osobe razlikuje se kako u dužini tako i po širini. Međutim, uprkos, ponekad, i većoj deformaciji stopla, ne mora postojati problem funcionalnosti ili bola. Funkcije stopala se mogu svrstati u nekoliko kategorija. Potporna uloga podrazumeva suprotstavljanje sili gravitacije putem otpora kostiju, ligamenata i mišića nasuprot težini tela. Ova funkcija se postiže konstantnim balansiranjem težinom tela iznad centra gravitacije tela. Iz ovoga sledi da je sledeća funkcija stopala adaptacija odnosno balans ili koordinacija položaja i pokreta, kako u stojećem stavu, tako i tokom kretanja

Jedan od načina promene položaja tela u prostoru je hod. To je kretanje kod kojeg je telo u svakom trenutku u kontaktu sa podlogom. Postoji faza sa kontaktom oba stopala o površinu kretanja i faza gde je samo jedna noga u kontaktu sa podlogom (klaćenje suprotne noge). Trčanje, za razliku od hodanja, se karakteriše time da nikada obe noge nisu istovremeno oslonjene o površinu kretanja. Smenjuju se faze kontaktom samo jedne noge o podlogu i period kada je telo u skoku. Hod je kompleksna aktivnost čiju ozbiljnost shvatamo tek kada zbog bolnosti nismo u stanju da se najekonomičnije krećemo. Od kontakta pete prednje noge o podlogu, preko rotacije kostiju potkolenice pa sve do rotacije kostiju karlice i lumbalnog dela kičmenog stuba u odnosu na butnu kost, pokrete kontroliše nervni sistem putem ekscentričnih i koncentričnih kontrakcija mišića nogu: mm. tibialis anterior et posterior; m. tensor fasciae latae; mm. gluteus, minimus, medius et maximus; m. ilipsoas; m. piriformis i drugih. Os

Išijas se odnosi na bol duž noge na putu prostiranja velikog sedalnog živca ( nervus ischiadicus ), odnosno regija koje on i njegove grane inervšu. Uzrok bola je najčešće hernija intervertebralnog diska i drugi mehanički uzroci usled pritiska na lumbosakralne nervne korenove ili na sam nerv. Bol, takođe, mogu uzrokovati i faktori kao što su traume, invazivni i zapaljenski procesi u okolini. Pored bola, česti su i poremećaji senzibiliteta i motornih funkcija. Razumljivo je da će zbog širine mogućih uzroka, detaljno dijagnostičko ispitivanje biti potrebno. Korenovi lumbalnih i sakralnih nerava koji izlaze između kičmenih pršljenova, spajaju se i zajedno čine više nerava od kojih je i n. ischiadicus . Ovaj najjači, najdeblji i najduži živac u ljudskom organizmu se nakon izlaska iz karlice spušta zadnjom stranom butine, prolazeći između mišića karlice i zadnjice. U nivou gornjeg dela zatkolene jame, deli se na još dva nerva ( n. tibialis i n. peroneus communis ) koji inervišu miš

          Uzroci glavobolja mogu biti različiti. Retko je telesno oboljenje koje nije praćeno glavoboljom: od povišene telesne temperature i nazeba, preko bolesti zuba, oka, nosnih sinusa, pa sve do intrakranijalnih vaskularnih i ne vaskularnih procesa. Treba dodati i upotrebu i/ili prekid korišćenja supstanci, kao i psihijatrijska oboljenja. Na kraju, najinteresantnije za manuelnu terapiju, uzrok glavobolja mogu biti ne adekvatni biomehanički odnosi struktura lokomotornog aparata u vratu (zglobovi, ligamenti, mišići, krvni sudovi, nervi).            Za određivanje uzroka hroničnih glavobolja, primenjuje se širok spektar dijagnostičkih procedura kroz više lekarskih specijalnosti. Kada se utvrdi da glavobolje potiču od problema vezanih za vratni deo kičmenog stuba (degenerativne promene, diskartroza, cervikalni sindrom, itd.) manuelni tretman kakav se primenjuje u hiropraktici i drugim oblastima manuelne medicine je indikovan. Dakle, uz poštovanje kontraindikacija može se započe