Hiropraktika-Osteopatija

Osnovna funkcija donjeg ekstremiteta je kretanje. U ranijim člancima je rečeno da je glavni cilj manuelnog tretmana (hiropraktika, osteopatija, manuelna fizioterapija) povraćaj maksimalno mogućeg bezbolnog pokreta u posturalnoj ravnoteži. U tretiranju disfunkcija donjih ekstremiteta, konačni cilj je povraćaj maksimalno simetričnog ciklusa hoda, koliko je to moguće . Zglob kuka igra veoma važnu ulogu pri hodu, stoga je često podložan degenerativnim promenama, oštećenjima i subluksacijama. Takođe, promene u napetosti (tonusu) mišića i restrikcije zglobne kapsule značajno umanjuju njegovo funkcionisanje. Gledajući iz perspektive hoda, ali i kroz funkcionalnost, donji ekstremitet počinje pre iz sakroilijačnog zgloba (zglob između bedrene i krsne kosti) nego iz zgloba kuka. Koleni, tibiofibularni (zglob između kostiju potkolenice) i skočni zglob moraju, takođe, da budu funkcionalni kako ne bi bilo restrikcija koje ometaju hod. Zglob kuka ( articulatio coxae ) povezuje karličnu kos

Najpokretljiviji zglob u ljudskom telu je zglob ramena koji dozvoljava veoma široko područje kretanja ruke ispred, po strani i iza tela. U službi je šaci i omogućava joj da dohvati svaku tačku unutar vidnog polja. Zato, disfunkcije ramenog zgloba dovode do značajnog umanjenja radnih sposobnosti, aktivnosti svakodnevnog života kao i kvaliteta života uopšte. Skoro sva stanja ramenog zgloba praćena su bolnom aktivnom i/ili pasivnom pokretljivošću i smanjenim obimom pokreta. Budući da je njegova uloga u radnim (posebno u sportskim) aktivnostima od izuzetnog značaja, često je podložan oštećenjima i oboljenjima. U predelu ramena postoje 3 zgloba. Zglob između nadlakatne kosti ( humerus ) i lopatice ( scapula ) naziva se glenohumeralni ili rameni zglob. Zatim, odmah iznad humerusa, nalazi se akromioklavikularni zglob, odnosno spoj između lopatice i ključne kosti ( clavicula ). I sternoklavikularni zglob između ključne i grudne kosti ( sternum ) kojim je ruka pripojena za trup. Post

Bol u donjem ( lumbalnom ) delu leđa je najčešći razlog posete pacijenata hiropraktoru u Severnoj Americi. Medicinska dijagnoza koja najbolje opisuje ovakvo stanje bila bi lumbalni sindrom . Ovaj sindrom obuhvata više oboljenja i poremećaja za koje je karakterističan bol u donjem delu leđa i može poticati od različitih uzroka. Najčešća stanja iz ove skupine koja se tretiraju hiropraktikom su: diskus hernija , spondiloza , spondilartroza , diskartroza , subluksacija pršljena , dorzolumbalna skolioza , lumbalna hiperlordoza , funkcionalno skraćenje donjeg ekstremiteta .   Izmeštanje nekog od lumbalnih pršljenova je najuobičajena indikacija za hiropraktorski tretman. Najčešće i najočiglednija tačka bio bi peti lumbalni pršljen, tzv L5, koji se dislokuje u odnosu na, uslovno fiksnu, krsnu kost – S1 ( sacrum ). S obzirom da L5, kao poslednji i najniže postavljen pršljen, nosi težinu svih segmemenata iznad, najviše je podložan propadanju (degenerativnim promenama), kao i propadanju d

Jedini pokretni zglob u lobanji je temporomandimularni zglob (TMZ), tj zglob između slepoočne kosti ( os temporale ) i donje vilice ( mandibula ). Poseduje sve karakteristike pokretnog zgloba: obavijen je zglobnom kapsulom, ligamenti i mišići obezbeđuju kontakt između dve zglobne površine koje su presvučene hrskavicom, a u samom zglobu nalazi se zglobni disk (meniskus) koji omogućava fino klizanje zglobnih površina. Takođe, u okolini zgloba, pripajaju se mišići koji omogućavaju pomeranje donje vilice, a značajni su i za restrikciju zgloba. Disfunkcija TMZ – a je najčešći uzrok bola u licu odmah posle zubobolje. Može poticati od 3 vrste uzroka: miofascijalnog ; zatim poremećaja u strukturi zgloba i odnosu zglobnih elemenata (dislokacija); i zbog degeneartivnog oboljenja zgloba (artroza). Miofascijalni uzroci podrazumevaju bol nastao zbog dzbalansa mišića i fascije u okolini zgloba usled povećane aktivnosti i spazma mišića za žvakanje, kao i restrikcije okolne fascije. Krutost