Sindrom kratke noge i hiropraktika

Nejednakost u dužini nogu je izuzetno česta. Od 50% do 70% populacje može imati anatomsko skraćenje jedne noge, prema različitim izvorima. Razlika u dužini nogu postaje izraženija kako dete raste, pa ipak, tegobe uzrokovane ovim problemom najčešće se ispoljavaju u srednjem i starijem životnom dobu. Anatomsko i funkcionalno skraćenje jedne noge često je uzrok bola u leđima i posturalnog dizbalansa sa pratećim disfunkcijama neuromišićnoskeletnog sistema.

Kada se govori o anatomskom skraćenju, jedna noga je fizički kraća od druge. Osim evidentne razlike u dužini cevastih kostiju nogu, deformiteti kolena i/ili stopala i poremećena mehanika kolenog zgloba učiniće nogu kraćom. Funkcionalno skraćenje posledica je posturalne akomodacije, tj prilagođavanja lokomotornog aparata na novonastalu raspodelu opterećenja na zglobove u stojećem stavu usled npr dislokacije više lumbalnih pršljenova. Idiopatska skolioza, takođe, može biti jedan od uzroka. Tada se karlica naginje i povlači nogu prema glavi čime se dobija privid kraće noge.

Pacijent se žali na tup bol u „krstima“. Bol se širi prema zadnjici, obično ka strani kraće noge. Mišićni dizbalans koji se uspostavlja poremećenim odnosima mišićnoskeletnog sistema, razvija spazam mišića na određenim mestima, naročito duž kičmenog stuba. Preopterećenost i stalna aktivnost mišića stvara uslove za nakupljanje mlečne kiseline u istim što, takođe, dovodi do bola. Konstantna, dugotrajna mišićna aktivnost dovešće do opšteg osećaja zamora kod pacijenta.

Osoba se ujutru  budi bez osećaja zamora ili bola, ali kako dan napreduje, neravnomerna raspodela opterećenja dovešće konačno do bola i nelagodnosti, kao i do zamora mišića u spazmu. Mlađe osobe, zbog veće fizičke izdržljivosti imaju veću toleranciju na mehanički stres što je razlog pojave simptoma sindroma kraće noge (short leg syndrome) kod individua u kasnijem životnom dobu.

Naginjanje karlice dovodi do „nakupljanja“ (crowding) rebara na toj strani uz približavanje donjih rebara ka istostranoj ivici karlične kosti što sve dovodi do mehaničkih disfunkcija grudnog koša. Pravilan hod je narušen kako se osoba podiže tokom faze oslonca na dužu nogu, a spušta se pri osloncu na kraću. Nejednakost nivoa karličnih kostiju dovodi i do išijasa.

Tretman je usmeren na funkcionalno balansiranje, odnosno nivelisanje baze krsne kosti i kostiju karlice. Pošto uzrok problema ponekad proizilazi iz lezija iznad i/ili ispod karlice, ili u okolini same karlice (piriformis sindrom; spazam psoasa), potrebno je ispitati funkcionalnost svih segmenata trupa, nogu i karlice. Funkcionalni pregled daće jasnu sliku koje disfunkcije treba tretirati. Moguće je da će biti potrebno i do tri terapije ukoliko su disfunkcije prisutne u više telesnih regija. Kod anatomski kraće noge, nakon terapije, postavljaju se jastučići pod petu u obuću u visini razlike u dužini nogu.