Kratka istorija manuelne medicine

Danas, na internetu, možemo naći obilje informacija u vezi bilo kog aspekta života i nauke. Hiropraktika i osteoptija su takođe detaljno opisane. Iako postoji mnoštvo informacija u opticaju, pokušaću da sažmem neke osnovne i zanimivljive činjenice za koje je potrebno kopati malo dublje i posvetiti više vremena od prosečnog korisnika usluga ovih izvanrednih naučnih metoda.

Odakle potiču? Postoje snažni dokazi o upotrebi procedura manuelne medicine u drevnom Tajlandu od pre 4000 godina. Drevni Egipćani su praktikovali upotrebu ručnog tretmana povreda i bolesti. Čak je Hipokrat, otac moderne medicine, bio poznat po upotrebi procedura manuelne medicine, naročito trakcije i tehnika polugama u lečenju deformiteta kičme. Spisi tako značajnih istorijskih figura u medicini kao što su Galen, Celzijus i Oribarijus sugerišu na upotrebu manipulativnih procedura.

Manipulacija zglobova je, čini se, oduvek bila deo  kineske medicine. U početku je vezivana za masažu; tek su nedavno manipulacije zglobova izdvojene kao zasebna disciplina. Prva knjiga u kojoj je manipulacija kratko pomenuta je od Nei Jing –a, oko tri vekova pre nove ere. Prvi poznat opis manipulacije zabeležen je u spisima Pien Chiao – a (oko 500 god. pne). U svojim spisima preporučuje manipulaciju za zamor, reumatizam, nervne poremećaje, nesanicu, lumbago, i za neke oblike paralize. Manuelne metode lečenja primenjivali su i urođenici Tahitija, Severne i Južne Amerike.

Nakon 17. veka, ne postoje dokazi o primeni manipulacija od strane lekara. Razlog može da bude u strahu od fizičkog kontakta sa pacijentom zaraženim od sifilisa, tuberkuloze ili kuge koji su vladali u to vreme. Kada su lekari napustili manipulacije, one postaju deo skromne usmene tradicije neobrazovanog običnog naroda. Manuelnoj medicini kakvu danas znamo, temelje su postavili dvojica sunarodnika i savremenika, Amerikanci, Endrju Tejlor Stil (Andrew Taylor Still) i Danijel Dejvid Palmer (Daniel David Palmer), krajem 19. veka.

Nakon završetka građanskog rata u Americi, u kome je učestvovao kao lekar, i smrti njegove troje dece od spinalnog meningitisa, Stil se okreće načinu lečenja u kome se snažno protivi primeni lekova, što je dovelo do izraza „osteopatska medicina“. Praksu i filozofiju osteopatije predložio je prvi put 1874. godine, a prvu školu za osteopatiju osnovao je 1892. godine. Danas, školovanje za doktora osteopatije (Doctor of Osteopathy, Osteopathic Physician, DO) u SAD je identično sa školovanjem doktora medicine, s tim što se osteopate edukuju i manuelnim tehnikama lečenja.

Hiropraktiku je osnovao 1895. godine američki iscelitelj Dejvid Palmer. Navodno, nakon čudesnog povratka sluha gluvom čoveku, pošto mu je izvršio manipulaciju pršljenova, Palmer svoj život posvećuje izučavanju uticaja izmeštenih zglobova na zdravlje. Godine 1897. otvara „Palmerovu školu hiropraktike“. U Americi, školovanje za „hiropraktora“ tj „doktora hiropraktike“ (DC, Doctor of Chiropractic) na fakultetu traje 4 ili 5 godina, u zavisnostiu od koledža.